SGP: RES U16 mist toekomstvisie

Op de M&M-agenda van september stond de bespreking van het laatste RES-bod van de provincie, die van de regio U16. 

Namens de SGP voerde commissielid Frans Hazeleger het woord. 

De discussie over de RESsen is al vaak gevoerd. Voor nu heb ik twee inhoudelijke kritiekpunten en één politiek-bestuurlijk punt wat meer procedureel is.

Allereerst valt de inhoudelijke armoede van dit stuk op. Er is nog steeds geen uitwerking van het beleid voor de lange termijn (2050), zelfs niet in de paragraaf met de veelbelovende titel Onderweg naar 2050. Het gaat nog steeds om de kale vraag: waar komen zonnepanelen en windmolens. Elke serieuze uitdieping van technieken als aquathermie, geothermie, waterstof, laat staan thorium, wordt op de lange baan geschoven. Het valt dan ook op dat de paragraaf over de warmtetransitie weinig concreter is dan in de concept-RES. Het blijft bij een vage adressering. Het lijkt alsof er grote stappen worden gezet, maar feitelijk zijn we alleen bezig verouderende technieken een plekje te geven. 

Een tweede inhoudelijke opmerking is dat je eigenlijk maar twee plaatjes nodig hebt om het probleem van deze RES te schetsen. Combineer het plaatje van de tabel op pag. 26 met het plaatje op pag. 27 en je ziet het meteen: bovenop de gerealiseerde projecten + de zeker te realiseren projecten (0,438 TWH) hoef je alleen de daken maar vol te leggen om het doel van 2030 te bereiken (1,349 TWH). Waarom gebeurt dat niet? Omdat het net dat niet aan kan. Het net kan slechts 40% van de potentiële ruimte aan. Dat is het probleem en dat probleem hadden we moeten oplossen of moeten we alsnog oplossen. De oplossing van dat probleem zou voor oneindig veel meer draagvlak zorgen dan ehet huidige proces om veel windmolens en zonneparken in te plannen, die er niet hadden hoeven komen als de overheid zich gefocust had op de oplossing van het netcapaciteitsprobleem. Die grond kunnen we ook gebruiken voor de extensivering van de landbouw, of recreatie, of natuur, of alle drie tegelijk.

Dan het laatste punt. Het is jammer dat we opnieuw in de Staten spreken over deze RES vóórdat de gemeenteraden hierover hebben besloten en de mogelijkheid hebben gehad moties en amendementen in te dienen. Als middenbestuur moeten we deze input mee kunnen wegen bij ons besluit over deze RES. Daar komt voor ons wel de vraag bij hoe veel zin het eigenlijk heeft om de Raden en Staten dit stuk te laten vaststellen? Montfoort heeft in de vorige ronde bijvoorbeeld tegengestemd. Wat wordt hiermee gedaan? He-le-maal niks. In de reactie in de bijlage lees ik teksten die totaal niets veranderen aan de situatie. Het viel me ook al op bij de RES FoodValley. De avond voor de Statenbehandeling was de trekker van deze RES opgestapt omdat hij in zijn eigen gemeenteraad nog geen drie windmolens door de Raad kon krijgen, maar voor het proces veranderde er niks. We doen alles samen, maar als iemand niet mee wil doen, doet hij nog steeds mee, of hij nu wil of niet. En dan krijg je toch wat dit proces had moeten voorkomen: gemeenten die over hun eigen grondgebied zeggen: hier niet. Ik noem De Ronde Venen, Renswoude en Veenendaal.

Naar aanleiding van een ordevoorstel van de VVD werd uiteindelijk besloten de behandeling van dit stuk in de Staten uit te stellen tot ná besluitvorming in de gemeenteraden.