Onze reactie op het coalitieakkoord

Een nieuw coalitieakoord ligt voor ons. Met dit akkoord hoopt het nieuwe college van Gedeputeerde Staten de komende periode de provincie te gaan besturen. Woensdagavond 30 augustus vond op het provinciehuis de bespreking van het coalitieakkoord voor 2023-2026 plaats. Hieronder leest u de bijdrage -in de vorm van constateringen- van ons Statenlid Bertrick van den Dikkenberg over het coalitieakkoord. 

Voorzitter,

Toen we de gelekte versie vluchtig lazen, leek het alsof er sprake was van het doorzetten van huidige beleid met alleen in plaats van de ChristenUnie de VVD aan boord. Maar al lezende, zien we enkele accentverschuivingen. Dat geeft de volgende constateringen. En laat ik maar met de deur in huis vallen.

• De provincie gaat zinloze dingen doen. Ik lees bij de grote opgaven dat ‘we vooral een rol pakken waar dat past en waar we een taak hebben’ einde citaat. Dat houdt dus ook in dat rollen gaan pakken waar dat niet past en waar we geen taak hebben. Juist daar is de SGP huiverig voor, zeker met oog op de financiële toekomst van de provincie. Blijf bij je kerntaken en probeer ook eens kleiner (vooral ook beleidsmatig) in plaats van louter groeiend.

•  Het coalitieakkoord spreekt over een landbouwvisie voor lange termijn. Dat juichen wij zeer toe. De eerstvolgende regel is dat de doelen voor stikstof, klimaat, natuur en water leidend zijn in die visie. Wat het inhoud? Geen idee. Ik vraag de CDA en de VVD fractie specifiek wat dit betekent en hoe ik dit moet lezen. Het gaat toch om natuurherstel? Dan is stikstof slechts 1 van de tools om te herstellen. Landbouw is toch ook een gelijkwaardige ruimtevrager?

• We zijn blij met meer ruimte voor woningen in het landelijk gebied. Verrommeling moeten we voorkomen, maar juist huidige opstallen kunnen stevig verrommelen. Wat de SGP betreft is het soepeler omgaan met het bouwverbod in het landelijk gebied dan ook opmaat naar een vitaler landelijk gebied. Ook het regionale MKB krijgt de kans om door te groeien. Dat juichen we toe.

•  We lezen dat vluchtelingen welkom blijven in onze provincie. De vraag is wat we hieronder verstaan. Verstaan we daar alle migranten onder? U weet dat de SGP vindt dat we streng moeten zijn bij eventuele toelating in Nederland, maar ruimhartig voor hen die mogen blijven. Zij verdienen een echte toekomst met dezelfde kansen als dat je hier geboren wordt. Bij een overbezet systeem en te veel druk in de maatschappij kunnen we deze kans niet bieden. Vraag is dan ook of we in de lobby naar Den Haag bij een nieuw kabinet niet moeten pleiten voor een strengere toelating of grens op migratie om het absorptievermogen van de samenleving niet te laten imploderen zodat de toekomstkansen voor de nieuwkomers daarmee tegelijk ook instorten. Of vinden wij het huidig systeem van inburgering humaan?

•  Als een razende trein gaat de energietransitie door. Ook op deze opgave zijn nog best wat opmerkingen te plaatsen. Zo is het lokaal eigendom als streven en niet als randvoorwaarde geformuleerd, wassen neus. Waar intensief energie gewonnen wordt uit zon en wind moet je dit niet verkopen als hand in hand met natuur (er komt een hek omheen) of biodiversiteit (blauwe panelen). Feit is als je dit nastreeft met dit tempo dat je op gebied van landschap, natuur en biodiversiteit een veer moet laten. Kan niet en en. We ondersteunen het oplossen van de netcongestie en vragen dan ook in lijn met provincie Overijssel om indien overgegaan wordt tot een projectbesluit op windenergie dit te clusteren in aansluitingen met 4 windmolens zodat er geen gespikkeld net ontstaat en waterstof of opslagontwikkelingen rendabel kunnen worden uitgevoerd.

• Op het gebied van mobiliteit zijn we blij met de evenwichtige wijze van behandeling van modaliteiten. Wel lijkt het heel mooi dat er 200 miljoen geïnvesteerd wordt in provinciale wegen, maar het lijkt voor een spaarpotje voor een gemeentelijke weg namelijk de NRU. Hoe wordt die 200 miljoen gespreidt door de provincie en welke projecten die reeds besloten zijn worden hier ook uit betaald?

• Belangrijke vraag is of we naast alle intensiveringen ook nog zaken minder gaan doen. Want intensiveringen kosten geld en geld is niet oneindig. Hierin missen we echte principekeuzes. 200 miljoen investeren in wegen lijkt mooi, maar waar gaat dit heen en hoe bekostigen we dit op lange termijn aangezien onze kapitaalslasten al hoger zijn dan het plafond hiervoor. Oftewel de financiële paragraaf bij het bestuursakkoord van het college dient wel fors meer info te bevatten dan dit plan.