19 juni 2024
Algemene Beschouwingen 2024
"Wij nemen u mee in een rondrit door de provincie Utrecht. Laten we instappen!"
Voorzitter,
Op dit moment zijn we als nieuwe Staten alweer ruim een jaar op pad en is het nieuwe college ook alweer een half jaar op weg. Inmiddels zijn ze ook op stoom gekomen. Dat hebben we wel gezien aan het aantal Statenvoorstellen dat voor deze ronde op de agenda stond en ook de voorliggende Kadernota is goed gevuld. De vorige keer heeft de SGP de Algemene Beschouwingen echt algemeen gehouden en stilgestaan bij keuze tussen het dienen van de afgod geld en begeerte of het dienen van Christus. Wij nemen u mee in een rondrit door de provincie Utrecht. Laten we instappen!
Onderweg met het College van Gedeputeerde Staten
Er is wat discussie over wie er nu aan het stuur plaats moet nemen. Gedeputeerde Van Schie vond op de 17e verdieping voor het instappen, dat de koers heel anders moest, maar is allang blij dat hij mee mag. Zo beleeft hij de toestand van de provinciale wegen, met dubbele divergerende diamant, tenminste een keer vanaf de weg in plaats vanaf het fietspad. Gedeputeerde Van Essen wil sturen, dat is zijn natuurlijk habitat. Hij wil bepalen hoe snel er gereden wordt, waarheen en vooral welke auto we nemen. Geen waterstof, geen groengas maar het liefst een elektrische van meestal Chinese makelaardij. De Commissaris zit midden achterin en probeert in verbinding met iedereen te blijven en deelt op zijn tijd een standje, snoepje of raadsel uit voor onderweg om de sfeer erin te houden. Gedeputeerde Van Muilekom vraagt eerst waar we heen gaan omdat hij graag eerst wil kijken of er al huizen staan op de Vliegbasis, want dat is belangrijk. Als we het bord 'Einde Utrecht, Welkom op de Heuvelrug' passeren, zucht Gedeputeerde Bakker bezorgd: 'heb ik mijn paspoort wel mee en kom ik straks Utrecht nog wel in?' Gedeputeerde Sterk stelt hem gerust en zegt dat ze regelmatig vanuit de regio met grote snelheid weer naar Utrecht terugkeert.
Rasters
We reizen allereerst af, via de N225 richting Maarsbergen, langs het Amerongse kasteel -komt er nu wel structureel geld voor streekmusea?, vragen wij de Gedeputeerde Financiën- waar bij een boer een aantal schapen zijn doodgebeten door de wolf. Schadevergoeding? Ja, als de boer rasters geplaatst heeft kan dat kreeg hij te horen. Ook helpt de provincie getroffen veehouders met tijdelijke rasters. Schades als deze zullen alleen maar toenemen nu de wilde droom werkelijkheid wordt en de wolf als een verheerlijkt icoon van natuurbeheer terugkeert. Deze boer en zijn buren maken zich zorgen. Willen we werkelijk ons unieke overgangslandschap inrasteren in rasters van 2,5 meter hoog? Gaat ons hele migreerbare landschap eraan door overal rasters te plaatsen? Hoog tijd dat de provincie hier een visie op ontwikkeld, daarvoor dienen wij een motie in met de strekking dit daadwerkelijk in een visie te vervatten waar wel en niet rasters gewenst zijn en hoe we dan omgaan met schades..
Eigen risico in het faunabeleid
Reizen we door naar een biologische boer in de gemeente Stichtse Vecht. Een bedrijf liggend tussen de plassengebieden in en heeft veel schade door ganzen en hazen. Hij verteld ons dat de schadevergoeding nu reeds ontoereikend is (zonder eigen risico) voor aanschaf van voer. Veel schade wordt geaccepteerd, er is immers een schadevergoeding vanuit de provincie. Echter heeft de provincie in hun faunaprogramma opgenomen dat het eigen risico in 1 stap drastisch wordt verhoogd. Wij, als SGP, zijn hierop tegen. Als we als provincie er voor kiezen om aan ganzenhouderij te doen, zitten daar kosten bij. Deze kosten kunnen we niet afschuiven op onze voedselvoorzieners en landschapsonderhouders. Wij willen daarom voorstellen om het eigen risico geleidelijk aan af te schalen en het succes van alternatieven te beoordelen.
Staat van Instandhouding
Daarnaast hanteert de provincie Utrecht een andere definitie van de Staat van Instandhouding dan in de habitatrichtlijnen staat vermeld. Dit zorgt voor verwarring. Wij stellen voor om hier eenduidigheid in aan te brengen en de Staat van Instandhouding van soorten in het natuurlijk habitat centraal te stellen in Utrecht.
"...toch heeft het veel invloed op de bereikbaarheid van Bunschoten in het weekend."
Goede ov-verbindingen
We nemen vervolgens de bus naar Bunschoten, na twee missers. Van Essen vind het wel moeilijk het stuur uit handen te geven. Regelmatig horen we van studenten die naar hun school proberen te komen. Voor nu noem ik iemand uit Bunschoten. De ov-verbindingen van en naar Bunschoten zijn schaars. De buslijn naar Amersfoort is dan ook cruciaal om op school te komen. In het verleden zijn er met deze buslijn veel problemen geweest. Het leek een tijd redelijk te gaan, maar inmiddels is deze buslijn weer getroffen door een afschaling op de zaterdag. De afschaling is weleens waar beperkt, maar toch heeft het veel invloed op de bereikbaarheid van Bunschoten in het weekend. We hopen dan ook dat we snel, in heel de provincie op 100% kunnen rijden. Gelukkig zijn er 2 vervoerders zijn gevonden die vanaf 2025 de concessies gaan overnemen. Vorig jaar heeft de Staten een SGP-motie aangenomen over een betere ov-overgang naar grensgebied, met name bij essentiële voorzieningen, te realiseren. We kijken uit naar de uitwerking van deze motie in de nieuwe concessieverlening. Tevens is het tijd om de eerdere motie over goed werkgeverschap in de praktijk te brengen in de nieuwe consessies.
Isolatie
We keren weer terug naar Utrecht. De Dom is uit haar jasje, iedereen is toch stilletjes na zo’n drukke dag. Gedeputeerde Sterk typt nog snel een verslagje voor LinkedIn. Door de oudere wijken van de stad rijdend vragen we ons af hoe dit allemaal verduurzaamd moet worden. Daar moeten snel meters maken. Een isolatiemedewerker geeft ons het volgende mee: stelt u eens voor... U woont in de stad Utrecht en het is begin december. Eindelijk genoeg geld gespaard om je huis te verduurzamen, mede dankzij de hulp van een isolatievoucher van de provincie. Gauw beginnen dus, de winter staat immers voor de deur. Maar helaas, je moet tot het voorjaar wachten door de natuurkalender. Deze aanpak van natuurvriendelijk isoleren zit dus de verduurzaming van je huis in de weg. Daarom hebben wij een motie die vraagt om onderzoek hoe dit verruimt kan worden en hoe nieuwe technologieën toegevoegd kunnen worden zodat we vaart houden in de isolatieaanpak.
Voorzitter, ik rond onze reis door de provincie af. We ontmoetten mensen en hoorden enkele dagelijkse zorgen van mensen. Maar de zorgen van onze inwoners liggen dieper. Hebben de inwoners van ICT stad Veenendaal nog werk met AI of groeit deze stad juist booming door AI? Kunnen we ons voedsel straks nog betalen door extreem weer of raakt het voor velen nog verder buiten beeld? Hoe overleven we een in een eventueel uitbreidende oorlog op het continent Europa? Hoe bieden we ruimte voor werk voor alle doelgroepen, dicht bij een huis op maat? Hoe bieden we maatwerk voor gemeenten die steeds knellender vast zitten in provinciaal beleid of de veranderingen van het nieuwe kabinet. Veel vragen die lang niet allemaal een plek hebben in de provinciale Kadernota. Vaak ook bij de jongere generatie zijn er existentiële vragen. De leegte van de tijd geeft daar geen antwoorden op. Deze tijd leidt soms tot wanhoop, soms tot onrust. Het is een troost en hoop dat ik 's avonds aan mijn kinderen kan vertellen dat Christus regeert. Ik sluit af met de vraag, om rustig op een bankje te doordenken: uit welk kader putten wij onze hoop?